اگر یک شب از پشت تلسکوپتان به ماه نگاه کنید و متوجه شوید که یکی از مصنوعات ساخته شده تسوط بشر بر روی آن قرار گرفته است چه حسی خواهید داشت!

یک منجم فرانسوی به نام Theirry Legault موفق شد هنگام گذر ایستگاه فضایی بین المللی از مقابل ماه تصویری  مناسب با جزییات دقیق از این اتفاق تهیه کند. مدت زمان گذر ایستگاه از مقابل ماه با توجه به سرعت 7.5 کیلومتر بر ثانیه  ای آن تنها 0.55 ثانیه بوده است.  وی این عکس را در روز 20 دسامبر و در ساعت 21:34 به وقت جهانی گرفته است. همان طور که در تصویر پایین مشاهده می کنید به نظر می رسد که ایستگاه فضایی بین المللی بر روی ماه فرود آمده است و آنجا ساکن شده است!

تصویر بالا شاتل آتلانتیس و ایستگاه فضایی را در مقابل خورشید در تاریخ 16 ماه می سال 2010 نشان می دهد.

یکی از علایق منجمین آماتوری که عکاسی نجومی نیز می کنند این است که از مصنوعات دست بشر در فضای خارج از جو زمین تصاویر زیبا و منحصر به فردی تهیه کنند. گذر ایستگاه بین المللی فضایی از رو به روی خورشید یا ماه، گذر شاتل های فضایی از مقابل خورشید، قرار گرفتن ایستگاه فضایی و شاتل ها در کنار هم، دنبال کردن مسیر ماهواره در آسمان و ... همگی مواردی هستند که سوژه های مناسبی برای عکاسان به حساب می آیند. آن‌چه کمک می‌کند ساختار ایستگاه بین المللی فضایی را حتی با دوربین دوچشمی ساده‌ای تشخیص داد، سلول‌های خورشیدی بسیار وسیع آن است که طول این ایستگاه را از 100 متر بیشتر کرده است.

روز سه‌شنبه 7 مارس / 16 اسفند، شاتل فضایی دیسکاوری برای آخرین بار از ایستگاه فضایی بین‌المللی جدا شد تا پس از فرود در پایشگاه فضایی کندی بازنشسته شود. اما برای رصدگران اروپایی این فرصت مهیا شده بود تا عبور ایستگاه فضایی بین‌المللی و شاتل دیسکاوری را از مقابل خورشید رصد کنند و برای آخرین بار، سایه دیسکاوری را در مقابل قرص تابان خورشید ببینند. (برای مشاهده عکس بزرگ، اینجا را کلیک کنید)

به گزارش نیوساینتیست، سردترین نقطه شناخته شده در منظومه شمسی، چندان از زمین دور نیست. در سال 2009 / 1388 مدارگرد اکتشافی ناسا دهانه‌ای را در نزدیکی قطب جنوب ماه شناسایی کرد که همواره در بخش سایه ماه قرار دارد. دمای این منطقه تنها 33 درجه کلوین (240- درجه سانتی‌گراد) است؛ دمایی به مراتب سردتر از هر دمایی که بر روی پلوتوی سرد و تاریک اندازه‌گیری شده است. با ادامه کاوش‌ها و بهبود وسایل اندازه‌گیری، این رکورد ممکن است به نقطه دیگری در منظومه شمسی منتقل شود. قمر سیاره‌ای غیر از زمین و یا شاید سیاره کوتوله دیگری که به مراتب دورتر از پلوتو نسبت به خورشید قرار دارد. سیاره‌ای که شاید دهانه‌های آتشفشانی پوشیده و سرد مختص به خود را داشته باشد.

برای مشاهده اینفوگراف در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید

به گزارش بی‌بی‌سی، پروژه اسلون برای نقشه‌برداری دیجیتالی از آسمان، پروژه‌ای است که تصاویر خود را ویژه اخترشناسان حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای منتشر می‌کند تا با مشارکت عموم، میلیون‌ها جرم کیهانی پنهان در این تصاویر شناسایی و دسته‌بندی شوند.

حاصل این پروژه بزرگ‌ترین تصویر از کل آسمان است که در دویست و هفدهمین نشست سالانه انجمن اخترشناسی آمریکا به معرض نمایش گذاشته شد. مایکل بلنتون، فیزیک‌دان دانشگاه نیویورک که افتخار رونمایی از این تصویر را داشت، در سخنان کوتاهی گفت: «نمی‌توان درمورد عظمت اطلاعاتی که در پروژه اسلون گردآوری شده، اغراق کرد. تاکنون بیش از 3500 مقاله بر اساس اطلاعات حاصل از این پروژه نگاشته شده، بیش از نیم میلیارد ستاره و کهکشان جدید کشف و دسته‌بندی شده‌اند و این درحالی است که تصویر جدید نیز می‌تواند حجم این داده‌ها را به‌مقدار قابل توجهی افزایش دهد».

به گزارش نیوساینتیست،این تصویر رمل‌های ماسه‌ای آبی رنگی را نشان می دهد که بخشی از دهانه ریب را پوشانده است. دهانه ریب یک دهانه 100 کیلومتری است که از برخورد یک شهاب‌سنگ به نواحی کوهستانی جنوب مریخ ایجاد شده است.

این تپه‌ها توده‌ای از ماسه‌های بازالتی کف دهانه هستند، که توسط بادهای مریخی شکل گرفته‌اند. این تصویر نمای نزدیک، به خوبی ساختار موجی شکل و پستی و بلندی این تپه‌های ماسه‌ای را نشان می‌دهد.