فضاپیمای سریع السیر زهره (Venus Express) ، که متعلق به سازمان فضایی اروپا (اسا) است، به دانشمندان علوم سیاره ای امکان می دهد که درباره ی این که آیا سیاره ی زهره زمانی اقیانوس داشته است یا خیر تحقیق کنند. اگر چنین بوده باشد، شاید این سیاره هم زمانی مانند زمین میزبان حیات بوده است.

این روزها زمین و زهره کاملاً متفاوت از یکدیگر به نظر می رسند. زمین سیاره ای سرسبز، معتدل و سرشار از حیات است در حالی که زهره جهنمی وحشتناک است که سطح آن در دمایی بالاتر از فِر آشپزخانه برشته می شود! با این حال، هر دو سیاره شباهت های چشمگیری نیز دارند. هر دو آن ها اندازه ای تقریباً یکسان دارند و امروز، به برکت وجود مدار گرد سریع السیر زهره، دانشمندان علوم سیاره ای متوجه دیگر شباهت های این دو سیاره شده اند.

ترکیب اصلی زهره و زمین بسیار شبیه یکدیگر است اما یک تفاوت مهم وجود دارد؛ این که زهره مقدار بسیار کمی آب دارد. اگر حجم اقیانوس های زمین به طور یکنواخت در سرتاسر آن گسترده می شد، لایه ای به قطر 3 کیلومتر ایجاد می کرد. اگر شما حجم بخار آب موجود در جوّ زهره را فشرده و این آب را بر سطح آن پراکنده کنید، لایه ای به قطر 3 سانتی متر ایجاد خواهد کرد.

فصل پاییز در نیم‌کره شمالی زمین آرام آرام آغاز می‌شود و شرایط مشاهده مه‌کمان هم مهیا می‌گردد. تصویری که در اینجا می‌بینید، مه‌کمان قمری است که در اثر تابش نور مهتاب به لایه‌های مه ایجاد شده است. مایک هالینشد که این تصویر را گرفته، توضیح داده است: «شکار مه‌کمان قمری برای من یک تفریح است. برای تشکیل مه، شب باید صاف و خنک باشد. ماه هم باید نزدیک به وضعیت بدر باشد تا پیش از طلوع خورشید هم اندازه بزرگی داشته باشد و هم در ارتفاع اندکی از افق مقابل قرار بگیرد. وقتی همه چیز درست‌وحسابی جور شد، چشم‌انداز بی‌نظیر مه‌کمان را می‌بینید که در تاریکی شب خودنمایی می‌کند».

در واقع، مه‌کمان همان رنگین‌کمانی است که توسط ریزقطرات آب درون مه تشکیل می‌شود و چون ارتفاع اندکی از افق دارد، منبع نورانی که ماه یا خورشید است، باید نزدیک به افق قرار بگیرد.

در قسمت بالای تصویر هم رد ستارگان آسمان را می‌بینید که به‌دلیل نوردهی چند ده دقیقه‌ای ثبت شده‌اند.

  کپلر ناسا همچنان دارد در فضا به دنبال سیاره‌ای می‌گردد که به زمین شبیه باشد،‌ کسی نمی‌داند، شاید اگر چنین سیاره‌ای پیدا شود، خانه موجوداتی باشد که ما با آن‌ها بیگانه‌ایم. اگرچه این جستجو تازه آغاز شده، اما در این میان اکتشافات بسیار مهم دیگری ثبت می‌شود. آخرین اکتشاف کپلر هم، کشف یک منظومه فراخورشیدی گرفتی است که دو سیاره دارد.

بر اساس گزارش ساینس‌دیلی، ‌این اولین باری است که منظومه‌ای دیگر در فضا به ثبت می‌رسد که ستاره‌ای خورشید مانند دارد و بیش از یک سیاره به دور این ستاره می‌گردند. این خورشید را کپلر 9 نامیده‌اند و سیاره‌‌هایش هم به نام‌های کپلر9.بی و کپلر9. سی شناخته می‌شوند.

بر اساس این گزارش،‌ کپلر بعد از 7 ماه مشاهده بیش از 156،000 ستاره، توانسته این منظومه را کشف کند.  این تصویر بر اساس مشاهدات کپلر ترسیم شده است. سیاره‌های کپلر9 تقریبا به اندازه سیاره زحل منظومه شمسی خودمان هستند.

دوربین فوق دقیق کپلر می‌تواند کاهش‌های جزیی در نور ستاره‌ها را تشخیص بدهد. این کاهش نورها می‌تواند بر اثر عبور یک سیاره از مقابل ستاره‌ها باشد. همچنین با این روش می‌توان اندازه سیاره‌ها را هم تخمین زد.

همچنین با اندازه‌گیری زمان بین این دوره‌های کم‌نور شدن، به عنوان شاخصی از گردش سیاره به دور ستاره،‌ فاصله آن از ستاره را هم تخمین می‌زنند. نوسانات بسیار کوچک در این نظم،‌ می‌تواند اطلاعاتی در مورد جرم سیاره‌ها فراهم کند که خودش به کشف سایر سیاره‌های یک منظومه منجر خواهد شد.

 برای سومین روز پیاپی، طوفان‌های خورشیدی میدان مغناطیسی زمین را آماج حمله خود قرار داده‌اند و با به راه انداختن شفق‌های قطبی زیبا در مناطق قطبی، پرده‌ای سبزرنگ در پهنه آبی آسمان پهن کرده‌اند.

سرعت باد خورشیدی در حالت معمولی حدود 300 کیلومتر بر ثانیه است، اما این شب‌ها سرعت آن به 645 کیلومت بر ثانیه رسیده و وقتی تحت تاثیر میدان مغناطیسی زمین به سمت قطبین زمین منحرف می‌شود، انرژی فوق‌العاده زیاد خود را به مولکول‌های هوا منتقل می‌کند و آن‌ها را به درخشش سبزرنگ در آسمان وا می‌دارد. هرچند در مدار قطبی زمین (بالاتر از عرض جغرافیایی 66.5 درجه)، آسمان پس از غروب آفتاب تاریک نمی‌شود و تا طلوع خورشید گرگ‌ومیش باقی می‌ماند، اما شدت تابش این شفق قطبی آن‌قدر زیاد است که می‌توان این پدیده زیبا را در آسمان به‌وضوح مشاهده کرد.

اما به گزارش نیوساینتیست، یک مشکل در اینجا وجود دارد. اگر اندازه‌گیری‌های فاصله دورترین ابرنواخترها را قبول داشته باشیم، در حدود 5 میلیارد سال پیش، سرعت انبساط عالم مجددا شتاب گرفت، اما ما دلیل آن را نمی‌دانیم. اخترشناسان، انرژی تاریک اسرارآمیزی را که در تمام عالم گسترده شده، عامل اصلی این شتاب گرفتن می‌شناسند. با این وجود، این انرژی هرگز مشاهده نشده و به نظر می‌رسد که مستقیما با نور یا مواد موجود در عالم واکنش نمی‌دهد. همین عدم امکان آشکارسازی باعث ناشناخته ماندن انرژی تاریک شده است.

ناسا در طی عملیاتی حدود 25 گالن آب به صورت بخار و یخ در سطح ماه پیدا نمود.در طی این عملیات ماه گذشته راکتی به ماه فرستاده شد که پس از برخورد با سطح ماه و آنالیز غبار بالاآمده توانست حدود 25 گالن آب به فرم بخار و یخ در این کره شناسایی کند.

کشف بزرگی که آینده ماه را به عنوان یک دنیای مرده تغییر داد و احتمالاً آن را به مکانی تبدیل خواهد کرد که جذابیت های زیادی برای اهداف سفرهای آینده بشر به فضا دارد. آنتونی کولاپریت دانشمند ارشد عملیات "مشاهدات قمری و ماهواره ردیاب" ناسا اظهار نمود: "ماه زنده است". در این عملیات از راکتی استفاده شد که در 19 اکتبر سوراخی حدوداً به اندازه 100 فوت در سطح ماه ایجاد نمود، سپس توانست مقادیر حدوداً 25 گالن آب را به شکل بخار و یخ شناسایی کند. هرچند این مقدار آب برای شنا کردن کافی نیست اما می تواند مقادیر کافی از آب را در مناطق همیشه تاریک ماه برای فضانوردان فراهم کند.

 آیا تاکنون راجع به نقل مکان و سفر به محیطی بسیار بزرگتر و متفاوت از مکان فعلی که در آن زندگی می کنید فکر کرده اید؟! زمین سیاره ای زیبا و شگفت انگیز است اما رشد چشمگیر جمعیت و تغییرات عظیم ناشی از فعالیت ها و تخریب انسان ها می تواند شرایط حیات را در این سیاره بسیار مشکل نماید. پس چطور است به مشتری برویم!!!؟

سیاره مشتری دارای جرمی حدود 318 برابر زمین بوده به طوری که قادر است 1300 زمین را در خود جای دهد. اما دانش ما در رابطه با این سیاره تا چه حدی است؟ آیا با توجه میدان های مغناطیسی و تشعشعات قدرتمند این سیاره امکان حیات در آن وجود دارد؟ به زودی به شکل دقیق تری خواهیم فهمید چرا که جونو (juno) در حال آماده سازی برای سفر به این سیاره و ارسال اطلاعات دقیقی پیرامون مشتری برای ما خواهد بود.

سفینه فضایی ناسا بنام Juno در محیط مجازی مشابه ژوپیتر (مشتری) با میزان اشعه ای بسیار بالاتر از هر محیطی که تا کنون ناسا به آنجا سفینه فرستاده ( به استثناء خورشید ) آزمایش خواهد شد.

با گسترش گوشی‌های هوشمند و استفاده از پردازشگرهای قدرتمند در ابزارهای همراه، دانشمندان به این فکر افتاده‌اند تا از توان محاسباتی عظیم پنج میلیارد دستگاه گوشی همراه برای پردازش تصاویر نجومی و کشف پدیده‌های نادری مانند ابرنواخترها استفاده کنند.

با راه‌اندازی یک میزبان اینترنتی هوشمند، امکان مشاهده ستارگان و تغییرات آن‌ها در تلفن‌های هوشمند فراهم شده است. به این ترتیب اخترشناسان آماتور این شانس را پیدا می‌کنند تا برای اولین بار ستارگان و ابرنواخترهای جدید را هم‌زمان با اخترشناسان حرفه‌ای رصد کنند.

حتما شما هم در شبی که آسمان صاف و بدون ابر است به آسمان نگاه کرده‌اید. در این هنگام شاید شما بتوانید نزدیک به 2 هزار ستاره را ببینید. البته این تعداد خیلی زیاد نیست، چرا که در جهان میلیون‌ها میلیون ستاره وجود دارد که شما قادر به دیدن آن‌ها نیستید.