این تصویر که 28 آوریل / 8 اردیبهشت (به وقت شرقی ایالات متحده) گرفته شده، عبور طوفان از پایگاه فضایی کندی و برخورد صاعقه به سازه پرتاب را نشان می‌دهد. خوشبختانه در این طوفان آسیبی به شاتل و سازه وارد نشد. (برای مشاهده عکس بزرگ، اینجا را کلیک کنید)

اما در آخرین بازرسی پیش از پرتاب، مهندسان متوجه اختلالی در مدار الکتریکی یکی از دو گرم‌کننده واحد پشتیبان قدرت شاتل شده‌اند. به همین دلیل، پرتاب شاتل اندیور که برای 29 آوریل / 9 اردیبهشت (به‌وقت شرقی ایالات متحده) برنامه‌ریزی شده بود، تعلیق و به دوشنبه 2 می / 12 اردیبهشت موکول شد.

این آخرین پرواز شاتل اندیور به مدار زمین خواهد بود که طی آن محموله ارزشمند 1.5 میلیارد دلاری «طیف‌سنج مغناطیسی آلفا» در ایستگاه فضایی نصب خواهد شد. این طیف‌سنج که برای تحلیل پرتوهای کیهانی ساخته شده، قرار است ماهیت و توزیع ماده تاریک را در جهان آشکار کند و کهکشان‌های احتمالی را که از پادماده ساخته شده و تاکنون مشاهده نشده‌اند، شناسایی کند.

فضانوردان شاتل هم‌چنین سیستم هدایت خودکار جدیدی را با نام STORMM آزمایش خواهند کرد که برای اتصال سازه‌های فضایی به ایستگاه پس از پایان ماموریت‌های شاتل طراحی شده است.

برای تهیه این تصویر، کرای‌کامپ از فیلتر خورشیدی روی تلسکوپ خود استفاده کرده و توانسته علاوه بر ثبت جزئیات این لکه‌، دانه‌های خورشیدی را نیز ثبت کند. هر یک از این دانه‌ها در واقع مقطع ستون‌هایی بلند درون خورشید هستند که حدود 1000 کیلومتر پهنا دارند و پلاسمای داغ هیدوژن و هلیوم را به دلیل سبک‌بودن از داخل خورشید به سطح منتقل کرده و آنها را پس از خنک شدن و سنگین‌تر شدن به پایین منتقل می‌کنند. (برای مشاهده عکس بزرگ، اینجا را کلیک کنید).

تصویر مقابل نیز موقعیت این لکه را که  1195 نامیده شده، در روز 4 اردیبهشت 1390 (امروز) روی خورشید نشان می‌دهد. این لکه با چشم غیرمسلح نیز قابل تشخیص است، البته به شرط رعایت نکات ایمنی! یادتان باشد هرگز بدون استفاده از عینک جوشکاری یا فیلتر مناسب به سطح خورشید نگاه نکنید که به چشم آسیب می‌رسد. توجه داشته باشید که خورشید هر 28 روز یک بار به دور خودش می‌گردد و بنابراین موقعیت لکه 1195 روی خورشید به سمت راست تصویر جابجا می‌شود. 

با افزایش فعالیت‌های خورشید و نزدیک‌شدن به زمان اوج این فعالیت‌های یازده ساله، تعداد و ابعاد لکه‌های خورشیدی نیز رو به افزایش گذاشته و پیش‌بینی می‌شود طی دو سال آینده، طوفان‌های خورشیدی بیشتری زمین را تحت تاثیر قرار دهد. شفق‌های قطبی و اختلال در فعالیت ماهواره‌ها و شبکه‌های انتقال برق و مخابرات (بخصوص در عرض‌های جغرافیایی بالا و نزدیک به قطب) از جمله تاثیرات طوفان‌های خورشیدی بر زمین به‌شمار می‌رود. 

کشف این ذره که فیزیکدانان پیش از این احتمال وجود آنرا به صورت تئوری نشان داده‌اند و عامل ایجاد جرم در دیگر ذرات بنیادی به‌شمار می‌رود، یکی از اهداف پروژه ال.اچ.سی است. در این آزمایشگاه که کار خود را پس از 14 ماه توقف در آذرماه 1388 مجددا آغاز کرده، ذرات پرانرژی زیراتمی با رساندن انرژی آنها به 7 ترا الکترون‌ولت (هر ده میلیارد‌میلیارد الکترون‌ولت برابر یک ژول و هر ترا برابر یک‌هزار میلیارد است) در دو مسیر مخالف با یکدیگر برخورد می‌کنند تا با آزاد کردن 14 ترا الکترون‌ولت انرژی، شرایطی نزدیک به آغاز جهان را شبیه‌سازی کنند. شتاب‌گرفتن این ذرات در تونل 27 کیلومتری ال.اچ.سی باعث می‌شود در اثر برخورد متلاشی ‌شوند و ذرات بنیادی‌تری را آزاد ‌کنند که در حالت عادی دیده نمی‌شوند.

رشته مهندسی هوافضا یکی از رشته‌های گروه فنی مهندسی است. با توجه به رشد سریع و ناگهانی این دانش در دهه‌های اخیر هم اکنون این رشته جزو رشته‌های راهبردی دانش به شمار می‌آید. ولی با این وجود این رشته در ایران از سابقه زیادی برخوردار نیست.

رشته مهندسی هوا فضا برای نخستین بار در سال ۱۳۶۶ وارد ایران شد و نخستین دوره کارشناسی این رشته را دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران) راه اندازی کرد. هم اکنون دانشگاه‌های صنعتی امیرکبیر، صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، صنعتی شریف، دانشگاه امام حسین، دانشگاه شهید ستاری و دانشگاه صنعتی مالک اشتر و دانشگاه آزاد (واحد علوم و تحقیقات)، زیر نظر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مشغول تربیت دانشجویان این رشته در مقطع کارشناسی هستند. در دوره کارشناسی ارشد علاوه بر دانشگاه‌های مذکور دانشگاه‌های تربیت مدرس، علم و صنعت ایران، فردوسی مشهد، شیراز، شهید بهشتی و پژوهشگاه هوافضا نیز در گرایشهای مختلف مهندسی هوا فضا دانشجو می‌پذیرند.

همچون دیگر رشته‌های مهندسی طول متوسط دوره تحصیلی برای دوره کارشناسی ۴ سال بوده و دروس این مجموعه شامل دروس عمومی، پایه، اصلی، تخصصی، کارگاهی و کارآموزی است و زمینه‌هایی چون آیرودینامیک، سازه‌های هوایی، مکانیک پرواز و پیشرانه‌ها (جلوبرنده‌ها) دروس تخصصی این رشته را شامل می‌شوند.

شایان یادآوری است که این رشته در مقطع کارشناسی ارشد (در ایران) دارای گرایشهای مکانیک پرواز، ایرودینامیک، پیشرانش، سازه های هوایی و مهندسی فضایی است و هم اکنون امکان ادامه تحصیل در رشته مهندسی هوافضا در داخل کشور تا مقطع دکترا میسر است.

دکتر مجتبی شهرامیار، نخستین دانش آموخته مقطع دکترای مهندسی هوافضا در ایران شهریور سال ۱۳۸۳ در گرایش سازه از دانشکده مهندسی هوافضا دانشگاه صنعتی امیرکبیر فارغ التحصیل شد .

رشته مهندسی هوافضا در اصل یکی از گرایشهای مهندسی مکانیک است و در مقطع کارشناسی دارای بیش از ۱۰۰ واحد مشترک با سایر گرایشهای این رشته می‌باشد .

هنگامی که روپرت اورسین در تاریکی مرتفع‌ترین نقطه لاپالما در جزایر قناری ایستاده بود، محیط را ترسناک یافت. «واقعا ترسناک». دلیل عمده آن، تاریکی‌ای نبود که اقیانوس اطلس را پوشانده بود؛ بلکه بیشتر به دلیل چالش تکنیکی محضی بود که در پیش رو قرار داشت؛ و شاید اندکی هم به دلیل ارواحی بود که وی می‌خواست بعد از چند ده سال، به آرامش برسند.

به گزارش نیوساینتیست، اورسین و همکارانش از موسسه اپتیک کوانتومی و داده‌های کوانتومی وین در اتریش، آن شب به لاپالما آمده بودند تا ببینند که آیا می‌توانند فوتون‌های نور را به شکاف یک متری تلسکوپی در جزیره تنریف که 144 کیلومتر از آنها فاصله داشت، بفرستند یا نه. حتی در یک روز صاف، هنگامی که تید؛ قله آتشفشانی تنریف از لاپالما قابل مشاهده است؛ رسیدن به چنین دقتی هوش از سر می‌رباید. چنین به نظر می‌رسید که حتی تلاش برای رسیدن به این دقت در تاریکی، خنده‌دار است. اورسین می‌گوید: «در تاریکی شب شما نمی‌دانید که جزیره مقابل در کدام سمت قرار دارد. کاملا گم شده‌اید و هیچ ایده‌ای از این که چه کار باید کرد، ندارید».

ولی در طول روز، بی‌نهایت فوتون نور خورشید مزاحم می‌شوند و انجام آزمایش را غیر ممکن می‌سازند. به همین دلیل، در شب‌های بی‌مهتاب، پژوهشگران چراغ‌های آزمایشگاه خود را خاموش کرده و در زیر نور ستارگان کهکشان راه شیری به بیرون می‌روند. برای چه؟ برای کوشش برای پایان بخشیدن به یکی از طولانی‌ترین بحث‌های فیزیک مدرن. برای حل ابهامی دیگر در درک پایه‌ای ما از طبیعت. برای پاسخ به یکی از بنیادی‌ترین پرسش‌ها: آیا واقعیت کوانتومی واقعی است؟

این مکالمه می‌تواند آغاز یک داستان علمی‌تخیلی باشد یا شما را به یاد سریال «وی» بیندازد اما بسیار باارزش‌تر از این حرف‌هاست. آنقدر که پس از گذشت 50 سال، برملا شدن آن، حرف‌و‌حدیث‌های بسیاری به دنبال داشته است.

امروز 12 آوریل / 23 فروردین، پنجاهمین سالگرد 108 دقیقه سرنوشت‌ساز برای دانش فضانوردی و اولین سفر انسان به فضا است. درست 50 سال پیش در چنین روزی فضاپیمای وستوک-1 از پایگاه فضایی بایکونور در قزاقستان کنونی به فضا پرتاب شد تا همراه با تنها سرنشین آن یوری گاگارین، کیهان‌نورد روسی، ظرف مدت 108 دقیقه و با سرعت 27400 کیلومتربرساعت، یک دور کامل در مدار زمین پرواز کند و به روسیه بازگردد.

شنیده‌ها حاکی از این بود که اولین فضاپیمای ایالات متحده بیستم آوریل همان سال به فضا پرتاب خواهد شد و به همین دلیل روس‌ها، فاصله زمانی میان یازدهم تا هفدهم آوریل را برای اولین پرواز به مدار زمین در نظر گرفتند. مراحل اولیه پرواز با موفقیت و بدون هیچ نقصی انجام شد و از آنجا که عکس‌العمل گاگارین یا هر انسان دیگری در برابر تجربه شرایط بی‌وزنی، غیرقابل‌ پیش‌بینی بود، کنترل خودکار به وستوک-1 سپرده شد. امکان کنترل انسانی نیز در صورتی که فضانورد هشیار و سلامت باشد، پیش‌بینی شده بود و گاگارین می‌توانست با باز کردن پاکت رمز، شماره 25 را به دستگاه‌های کنترل بدهد و کنترل پرواز را به دست بگیرد.

چندی پیش دکتر منصوری، مسئول طرح رصدخانه ملی ایران قله «گرگش» را جهت احداث رصدخانه ملی معرفی کرد. وی دلایلی را که این قله مورد انتخاب واقع شده است چنین بیان می کند: "آسمان صاف، کم بودن ذرات معلق در فضای اطراف، نبود آلودگی‌های نوری، تغییرات آب‌و‌هوایی اندک و مناسب بودن عامل دید از نظر آشفتگی‌های جوی از جمله این ویژگی‌هاست."

حال تصور کنید بشر صرف نظر از هزینه های حمل بار و سختی های سفر به ماه، بتواند تلسکوپی را در سطح تنها قمر زمین بنا کند. جایی که هیچ کدام از مواردی که دکتر منصوری به آن اشاره کرد وجود نخواهد داشت.

در همین راستا گروهی از ستاره شناسان چگونگی تهیه یك تركیب "غیر زمینی" برای تولید بتن قمری را پیشنهاد كردند. این ابتكار كه تركیبی از كربن ، چسب و غبار كره ماه است ماده ای را تولید می كند كه برای ساخت سازه های مختلف در سطح ماه مانند تلسكوپهای غول آسا و آرایه های انرژی خورشیدی مفید خواهد بود.

تعداد زیادی از اختر فیزیكدانان بر این باورند كه ساخت تلسكوپهای بزرگ روی ماه مزیت هائی دارد. كره ماه فاقد ابر و جو كدر كننده است. این دو عامل باعث تیرگی تصاویر گرفته شده توسط رصد خانه های زمینی می گردد. علاوه بر این ، كره ماه یك سكوی ثابت و دائمی خواهد بود.